Het is inmiddels zes jaar geleden dat ze naar de huisarts ging vanwege vermoeidheid. “De huisarts hoorde een ruisje”, vertelt ze. “Mijn vader is aan een hartontsteking overleden toen ik jong was. Voor de zekerheid werd ik doorverwezen naar het ziekenhuis en zo kwam ik in de medische mallemolen terecht.”
Ze is vermoeid, maar heeft geen pijn. “Ik maakte me niet zo’n zorgen. Had een druk sociaal leven, een baan die veel van me vroeg en ik reisde heel Nederland door. De behandeld arts dacht dat mijn vermoeidheid dus ook niet alleen door de klepafwijking kwam.”
Een operatie is niet meteen nodig. “Je moet aan bepaalde voorwaarden voldoen wil je in aanmerking komen voor een operatie. Zo moet je hartwand verdikt zijn. Dat was bij mij nog niet het geval. Elk half jaar kwam ik op controle en werd ik vervolgens weer naar huis gestuurd.”
Maar twee jaar geleden moet ze toch onder het mes. “De arts vond het een goed moment. Zonder de operatie kan je niet zwanger worden. Volgens hem was het mede daarom verstandig om het op dat moment te doen. Ik werd er niet echt in meegenomen en wilde ook nog niet zwanger worden.”
