Moeders voor Moeders is onderdeel van het farmaceutische bedrijf Aspen API in Oss en zamelt al sinds 1931 urine in van pril zwangere vrouwen. In deze urine zit het hCG hormoon dat wordt gebruikt voor het maken van natuurlijke vruchtbaarheidsmedicijnen. Als zwangere vrouw kun je dus andere vrouwen helpen om ook zwanger te worden. “Zwangere vrouwen kunnen zich aanmelden vanaf het moment dat ze weten dat ze in verwachting zijn tot en met de elfde week”, vertelt Bianca Roodenburg, fieldmanager bij Moeders voor Moeders. “Ze kunnen vanaf de zesde tot en met de zestiende week van hun zwangerschap urine doneren.”
“Álle urine die Moeders voor Moeders inzamelt gaat naar onze fabriek in Boxtel. Hier wordt het hCG- hormoon uit de urine gefilterd en verwerkt tot grondstof. Deze grondstof gaat vervolgens naar andere farmaceutische bedrijven die er vruchtbaarheidsmedicijnen van maken welke uitsluitend bestemd zijn voor menselijk gebruik.
Vruchtbaarheidsmedicatie
De vruchtbaarheidsmedicijnen die van het hCG worden gemaakt bevorderen de eisprong. “Er is ook een synthetische variant, maar niet iedereen reageert hier goed op. Voor sommigen werkt het niet, anderen hebben last van bijwerkingen. Als er alleen synthetische medicatie beschikbaar is, zal de kinderwens van een groep wensouders dus niet in vervulling kunnen gaan.”
Het is dus heel belangrijk dat Moeders voor Moeders de grondstof voor dit natuurlijke medicijn blijft inzamelen. “Als wij dit niet zouden doen, zou dat leiden tot een tekort aan vruchtbaarheidsmedicijnen. Daar zouden stellen met een onvervulde kinderwens dan de dupe van zijn.Iets wat ik vreselijk zou vinden voor al die wensouders.”
Vruchtbaarheidsproblemen
In Nederland kampt één op de zes stellen met vruchtbaarheidsproblemen of ongewenste kinderloosheid. “We kennen – of we het nu weten of niet – allemaal wel iemand die hiermee te maken heeft in onze familie, vrienden- of kennissenkring. En dan weet je dat dit veel verdriet met zich meebrengt.”
Bianca heeft als fieldmanager zelf geen contact met de zwangere vrouwen die urine geven of de vrouwen die zwanger zijn geworden na een vruchtbaarheidstraject, maar ze heeft wel regelmatig contact met ziekenhuizen en vruchtbaarheidsklinieken. “Daar hoor ik hoeveel vreugde het brengt als het na een lang traject uiteindelijk tóch lukt. Zelf heb ik 2,5 jaar een kinderwens gehad voordat ik zwanger raakte. Dat valt reuze mee vergeleken met sommige stellen die vruchtbaarheidsbehandelingen ondergaan.”
