Kevser Altun (30) zit in het tweede jaar van haar studie toegepaste psychologie als ze de diagnose MS krijgt, een ziekte van het centrale zenuwstelsel. Het is de start van een moeilijke periode, waarin ze moet accepteren dat het leven anders loopt dan ze had gewild.
“Ik moest een toets voor mijn propedeuse halen”, vertelt Kevser. “Maar ik merkte dat ik moeite had met leren. Ik begreep de tekst niet, de stof kwam niet binnen.” Het is een schril contrast met wat ze gewend is. “Als je me een boek gaf, leerde ik het zó uit mijn hoofd.”
Continu afscheid nemen
Als ze thuiskomt is ze moe en gaat ze naar bed. “Dit paste helemaal niet bij mij.” Maar dat is niet alles. “Snel daarna volgden tijdens het douchen tintelingen in mijn voet. In de avond was het gevoel al doorgetrokken naar mijn been en voelde ik het zelfs in mijn gezicht.” Ze gaat naar de huisarts en krijgt een doorverwijzing voor een MRI-scan in het ziekenhuis. “Ik bleek MS te hebben. De eerste jaren besefte ik niet echt wat het was en wat deze ziekte kon doen. Wel nam ik continu afscheid van dingen die nu niet meer lukten. Ik stopte met mijn studie, ik stopte met mijn werk. Het was een emotionele rollercoaster. Pas na vijf jaar kwam het besef. Ik huilde en rouwde veel, maar het gaf ook verlichting. Ik kon het eindelijk een plek gaan geven.”
Leven met MS
Waar ze precies last van heeft? “Vermoeidheid, ik ben snel overprikkeld en ik heb een korte aandachtsboog. Lange afstanden lopen kan ik niet, maar ik doe wat ik kan. Ik weet wat ik moet doen om mijn gezondheid optimaal te benutten. Maar leven met MS is heel veel vallen en opstaan. Altijd als je denkt te hebben ontcijferd hoe het zit, moet je weer van voor af aan beginnen, maar mijn oerinstinct zorgt ervoor dat ik altijd weer een manier vind om er wat van te maken. MS weerhoudt me er niet van te fantaseren over mijn toekomst.”
‘Mijn oerinstinct zorgt ervoor dat ik altijd weer een manier vind om er wat van te maken’