‘Mogen we als-, als-, alsjeblieft een hond?’ Die ene klassieke kindervraag kwam ook in het huishouden van Rees regelmatig voorbij. ‘We wuifden hem eigenlijk altijd een beetje weg’, vertelt Karin. ‘Ik had niet het idee dat we daar nou tijd voor vrij konden maken. En we hadden ook nul ervaring met honden. Maar op een dag smeekten ze of we er heel misschien toch nog een keer over wilden nadenken.’
Lot uit de loterij
Karin besloot zich serieus in de smeekbede te verdiepen en kwam via Instagram terecht bij KNGF. ‘Toen ik die advertentie voorbij zag komen, dacht ik: Ja, dit is het. Een hond voor een jaar, met een handboek, hotline en persoonlijke juf erbij. Zo kunnen we ontdekken of een hond bij ons past, zien we of de kinderen ook echt doen wat ze beloven en gaan we niet meteen een contract aan voor 15 jaar.’ De dag dat we Ulay gingen ophalen bij het fokgastgezin staat inmiddels in het gezinsgeheugen gegrift: ‘Onze jongste zoon mocht mee en ik denk niet dat ik hem ooit blijer heb gezien. Wat een geluk! Ik vermoed dat het serieus de mooiste dag van zijn leven was. Ik was tot tranen toe geroerd.’ Dat goede zorgen gaat het gezin tot nu toe makkelijk af. Ulay blijkt een perfecte match te zijn. ‘Ulay is echt niet normaal lief en makkelijk. Het is zo’n lot uit de loterij.’
