Paul Monteiro is twaalf jaar oud als hij kleine witte plekjes op zijn ellebogen en vingers spot. Hij zoekt er op dat moment niet veel achter, op een gegeven moment worden die plekken ineens toch weer zoals zijn eigen huidskleur. “Pas vele jaren later, rond mijn 55ste, kwamen de plekken weer terug en ging het heel snel,” vertelt hij. “Ik veranderde van een donkere Indische man in een spierwitte man. En dat binnen vier jaar tijd. Ik wist niet wat me overkwam.”
Vitiligo
Het blijkt de auto-immuunziekte vitiligo te zijn. Wanneer je deze aandoening hebt, verliezen je haar en huid pigment, waardoor melkwitte plekken van verschillende grootte en vorm ontstaan. Vitiligo kan jeuk veroorzaken, maar is niet besmettelijk. Ongeveer de helft van alle gevallen openbaart zich voor het twintigste levensjaar en 70 tot 80 procent voor het dertigste levensjaar. “Waarom de één het krijgt en de ander niet, is niet bekend,” legt Paul uit. “Het kan met stress te maken hebben. Ik was toentertijd succesvol als ondernemer en zat wel in een stressvolle periode. Misschien dat het daardoor bij mij in één keer zo hard is gegaan maar dat weet ik niet.” Toch duurt het even voordat Paul de officiële diagnose krijgt. “Mijn huisarts wist het niet, dus werd ik doorgestuurd naar een dermatoloog. Als je zulke witte vlekken hebt, betekent dat niet automatisch dat je vitiligo hebt. Het kan ook wat anders zijn, maar er zijn maar een paar dermatologen in Nederland die gespecialiseerd hierin zijn. Er zijn wel voorlichtingscampagnes, maar desondanks duurt het gemiddeld zes tot twaalf maanden voordat mensen de diagnose krijgen. Terwijl er officiële richtlijnen bestaan voor het diagnosticeren van de ziekte.”
