‘Ik ben gelukkig’, zegt Kae opgewekt. ‘We hebben een tweede kindje lang uitgesteld, omdat we bang waren om jarenlang slapeloze nachten te hebben. Loua werd tot ze drie jaar oud was zeker elke drie kwartier wakker. Ze had “terror dreams”: extreme nachtmerries waar we haar niet uit konden wakker maken. Het was vreselijk om haar zo te zien. Ze leek wel bezeten. We konden haar op zo’n moment niet knuffelen, dat maakte het alleen maar erger.’
Verborgen reflux
Maar inmiddels gaat het goed met Loua en tot haar grote vreugde kreeg ze in november broertje Sol. Ook met hem hebben Kae en haar partner
hun uitdagingen. ‘Hij had last van verborgen reflux (hierbij komt de maaginhoud omhoog, maar wordt het niet uitgespuugd, red.). Drinken deed hem veel pijn. Bij elke slok schreeuwde hij het uit.’ Hij krijgt medicatie die helpt, maar de situatie zorgt er desalniettemin voor dat Kae en Sol aan huis gekluisterd zijn. ‘Ik moest iedere vier uur kolven en iedere drie uur voeden en de medicatie moest koel bewaard worden. Veel zin om eropuit te gaan had ik niet, daar deed ik mezelf en hem geen plezier mee.’ Het maakt haar onzeker. ‘Ik dacht: doe ik iets verkeerd? Ligt het aan ons dat onze kinderen zo slecht slapen en zoveel huilen? Ook was ik bang voor de mening van anderen. De meeste kindjes die niet willen drinken, hebben geen honger, maar bij ons was dat anders.’
